O wysokich słów jeszcze kilka…

Art o centrach chciałem napisać za kilka tygodni i z zupełnie innej perspektywy. Jednak odzew na mój poprzedni wpis odnośnie wysokich, a przede wszystkim polemika czy 15-16 mln dla Robina Lopeza to odpowiednia kwota czy już śmieszność, skłoniła mnie do zagęszczenia ruchów. Jakkolwiek by na to zagadnienie nie patrzeć, to wysocy zawsze zarabiali dużo, bo zwyczajnie jest ich za mało jak na ligę z 30 zespołami. Oczywiście, przepłacanie zawodników przeciętnych jest absurdem i prowadzi donikąd, tylko czy Robin Lopez to zawodnik przeciętny? Bezsprzecznie nie jest gwiazdą ligi, jednak jeśli nazwać go „zadaniowiec” to jednak z przymiotnikiem wybitny.

Nie będzie to tekst tylko i wyłącznie o jednym zawodniku, żeby spojrzeć na niego obiektywnie trzeba porównać go z innymi zawodnikami. Wyselekcjonowałem grupę 16 wysokich zawodników. Pominąłem zawodników takich jak Howard, Noah, Bosh, Hibbert czy Chandler – ich przydatność do drużyny jest niepodważalna, tylko albo nie ma szans ich pozyskać z uwagi na ogromną pensję, kontrakt  albo sensu z uwagi na zdrowie czy formę z ostatniego PO. Czterech z nich to nasze nadzieje na przyszłość – Sullinger, Olynyk, Zeller i Faverani. Kilku kolejnych to bardzo dobrzy zawodnicy zarabiający duże pieniądze i ich porównanie z Lopezem jest jak najbardziej uzasadnione – Gasol – 16 mln, Asik – 15 mln, Cousins – 15 mln, Bogut – 13 mln, Gortat – 12 mln. Kolejna grupa to wielu młodych zawodników, choć przecież Lopez ma dopiero 26 lat, a część z nich już myśli o maksymalnych umowach na poziomie 15-16 mln.

Przejdźmy do opisu tego co znajduje się w tabelce, dzięki której będziemy mogli porównać zawodników, a jest tego sporo:

• 0-5 ft – jest to procent na jakim trafiają przeciwnicy w sektorze od 0 do 1,5 metra od środka  obręczy, a  bronionym przez danego zawodnika (1 ft to ok. 30 cm)
• 5-9 ft – analogicznie ale w strefie między 1,5 a 3 metrem od środka obręczy,
• 10-14 ft – analogicznie ale w strefie między 3 a 4,5 metra od środka obręczy,
• Blk/36 – ilość bloków w przeliczeniu na 36 minut,
• Orb/36 – ilość zbiórek w ataku w przeliczeniu na 36 minut,
• Drb/36 – ilość zbiórek w obronie w przeliczeniu na 36 minut,
• Trb/36 – suma zbiórek w przeliczeniu na 36 minut,
• Pts/36 – ilość punktów w przeliczeniu na 36 minut,
• 2p% – skuteczność rzutów za 2 pkt,
• Ft% – skuteczność rzutów wolnych,
• Ortg – ofensywny rating zawodnika (punkty zdobyte na 100 posiadań),
• Drtg – defensywny rating zawodnika (punkty stracone na 100 posiadań),
• Ortg/C – ofensywny rating zawodnika (punkty zdobyte na 100 posiadań na pozycji centra),
• Drtg/C –  defensywny rating zawodnika (punkty stracone na 100 posiadań na pozycji centra).

Ostanie współczynniki są o tyle są istotne, bo odnoszą się tylko i wyłącznie do pozycji C, np. Cousins w ostatnim sezonie zagrał kilka razy na PF, jego ogólny rating to 107, na C 101, a na PF 68.

Na żółto zaznaczyłem 3 zawodników z najlepszymi statystykami w danej kategorii.  Teraz można przystąpić do małej analizy. Nie będę się wielce rozpisywał, bo każdy może sobie sam wyciągnąć wnioski na podstawie przygotowanej przeze mnie tabeli, ja tylko zaakcentuje kilka spraw. Poza tym, warto zostawić trochę miejsca na polemikę w komentarzach.

Pierwsze co rzuca się w oczy, to nieprzeciętne umiejętności Lopeza w aż 5 na 10 parametrów, szczególnie imponujące są jego umiejętności w defensywie. W każdej strefie podkoszowej jest lepszym obrońcą niż Marc Gasol zarabiający 16 mln, a którego z chęcią byśmy widzieli w naszych barwach. Lopez okazuje się być także lepszym obrońcą od Boguta, który jest przecież obrońcą bardzo dobrym  – ma tylko jedna wadę: zdrowie. Gdyby w całej lidze poszukać zawodników, którzy najlepiej bronią w pierwszej strefie, a mieli przynajmniej 800 interwencji to Robin Lopez jest 6. najlepiej broniącym zawodnikiem ligi. Analogicznie w drugiej strefie przy przynajmniej 400 interwencjach, Robin Lopez jest 12. najlepiej broniącym zawodnikiem w lidze. W trzeciej strefie przy przynajmniej 300 interwencjach jest to 3. najlepiej broniący zawodnik w lidze. Statystyki „Defending the Rim”  pokazują jeszcze jedną ciekawą rzecz – wśród centrów, którzy rozegrali przynajmniej pół sezonu Robin Lopez jest drugim najlepiej broniącym zawodnikiem – lepszy jest tylko Roy Hibbert. Lopez jest także zawodnikiem, który ponadprzeciętnie spisuje się po drugiej stronie parkietu. Jego ofensywny współczynnik to ogromne 128, rzuca tez na bardzo dobrych 55% oraz posiada najlepsze z grupy umiejętności punktowania z linii rzutów wolnych. Jednak w Portland jest piątą opcją w ataku, aż chciałoby się go sparować z doskonale podającym RR9 i dostarczać mu często piłkę. Krótko podsumowując kwestie Lopeza. Proponowane przeze mnie nawet 16 mln jeszcze rok temu byłoby to aż 28% salary cap, jednak już w 2016 roku (czyli w drugim roku jego kontraktu) będzie to tylko 19% (wg prognoz z mojego arta o kontraktach). Albo inaczej – te 16 mln w 2016 roku, to będzie odpowiednik 11 mln rok temu – mniej niż taki kontrakt Noah w Bulls, który jest jednym z lepszych kontraktów. Nadal stoję na stanowisku, że to nie byłby przepłacony kontrakt za takiego zawodnika.

Kolejną sprawą na którą trzeba zwrócić uwagę, to bardzo dobra postawa w obronie Tylera Zellera.  Nasz nowy nabytek spisuje się ponadprzeciętnie w 2 z 3 stref obronnych. Tu warto porównać go koniecznie z Monroe, który chce maksa, a i którego to maksa chcą mu dać amerykańscy komentatorzy. Statystyki defensywy Monroe z jego drugiego sezonu, gdzie stale grał na C, są tak samo słabe. Nic a nic nie rozumiem amerykańskiej logiki – 15-16 mln dla zawodnika który jest słabszy od zawodników których mamy obecnie?? Zresztą gdyby nie Monroe to nasz Kelly Olynyk byłby najsłabiej blokującym zawodnikiem w zestawieniu, no ale na szczęście jest Greg.

Zaskoczeniem na pewno jest dla mnie Olynyk, który o dziwo nie jest aż tak słabym obrońcą, a taka panuje opinia. Oczywiście ma jeszcze bardzo dużo braków, jednak zważywszy ze jest zawodnikiem na pozycje PF, to spisywał się dobrze, a przecież tutaj nie porównujemy go z rezerwowym rezerwowego. Jego zdobycz punktowa jest na poziomie Gasola czy Drummonda, a to dobry prognostyk po debiutanckim sezonie.

Postawa Sullingera to także zaskoczenie na plus, bo widać, że Jared na C spisywał się naprawdę dobrze. Miło się patrzy na jego procenty i porównuje z takim Drummondem. W drugiej strefie broni lepiej od kilku uznanych defensywnych centrów, a zdobycz punktowa jest świetna. Jared – dlaczego nie masz tych cholernych 2 cali więcej???

Konkluzja poczynań naszych zawodników jest identyczna jak w poprzednim artykule – dajmy się im rozwijać, to jest naprawdę dobry materiał.

Teraz słów kilka o postawie Vitora. Faverani w defensywie to zawodnik jakiego szukaliśmy, a przecież nie grał dużo – ma jeszcze spore możliwości rozwoju w tym elemencie. Jednak Vitor w ataku to czarna dziura. Jego ratingi w ataku to katastrofa – 92 i 87, to jest dramat. Nie ma tu żadnego przypadku, patrząc z jaką skutecznością wykańczali poszczególne akcje nasi zawodnicy.

W wykonaniu Faveraniego to jest katastrofa! Absolutnie nie jestem już zdziwiony jego wycieczką do D-League. Jestem zdziwiony, że on stamtąd wrócił ;) No ale poważnie – trzymam kciuki za Vitora bo go bardzo lubię, MUSI poprawić grę w ataku – bo nie będzie dostawał minut. Żaden trener nie zdecyduje się na grę zawodnikiem, który istnieje tylko po jednej stronie parkietu. Natomiast te procenty które kręcił Olynyk robią wrażenie. A właśnie – Kelly.

Dawno nie było żadnych kontrowersji na stronie, to czas odkopać jakiegoś trupa. Nie ma sensu pisać o tym nowego artykułu, więc tak przy okazji. Gdy wybraliśmy w drafcie KO, kilka osób zarzucało mi, że powiedziałem o nim „nowy Dirk”. Zupełnie niesłusznie, bo były to słowa Tommy’ego Loyda – asystenta trenera Gonzagi, które podczas draftu powtórzył chyba Bill Simmons (zresztą kto inny mógłby podczas draftu komentować tę wymianę Celtów). Natomiast zupełnie słusznie można mi zarzucać, że Olynyka broniłem, chwaliłem, wierzyłem w niego i nadal wierzę. Wciąż uważam, że był to bardzo dobry ruch Danny’ego.

Minął pełen sezon od kiedy dołączył Kelly do naszej drużyny, a co za tym idzie można pokusić się o rzucenie okiem na statystyki. Do porównania zaprosiłem Olynyka, Dirka Nowitzkiego oraz Kevina Love. Takie białe trio z NBA na pozycji PF. Warto dodać, że Kelly na pozycji PF spędził 36% czasu całej drużyny dla tej pozycji.

Pierwsza tabela to statystyki po całym debiutanckim sezonie porównywanych zawodników, w przeliczeniu na 36 minut.

Powiedzieć, że wygląda to dobrze to mało. Kelly absolutnie nie odstaje do pozostałej dwójki. Blokować dobrze to już nigdy nie będzie i z tym trzeba się pogodzić, pozostali tez w tym aspekcie orłami nie są. Gra obronna KO na tle pozostałych wygląda przyzwoicie, choć do Dirka brakuje. Gra w ataku to wisienka na torcie – bardzo dobra skuteczność szczególnie zza łuku, zdobycze punktowe porównywalne z nie byle jakimi zawodnikami – to robi wrażenie.

Jednak postanowiłem pokopać jeszcze głębiej. Teraz pod uwagę weźmiemy tylko ostatni miesiąc gry NBA w pierwszym roku, czyli miesiąc kwiecień ich debiutanckich sezonów.

Powiem szczerze, przeliczałem to ręcznie dwa razy, bo nie mogłem uwierzyć – a jednak wszystko się zgadza, 26 minut średnio na parkiecie i w przeliczeniu na 36 minut 23,2 pkt. Do tego skuteczność za trzy punkty na poziomie 43% przy 21 oddanych rzutach, Dirk miał ich 23 ze skutecznością 26%. Kevin miał 2 i żadnego nie trafił (a rozegrał tylko jeden mecz mniej niż Kelly w tym okresie).

Nie ma jednak co popadać w hurra optymizm  – jest dobrze, ale niech on ten progres utrzyma. Zawsze można podnieść argument, że Bargnani też zapowiadał się świetnie – jednak to co ich różni to przede wszystkim IQ, nie tylko „Basketball IQ”  – w ogóle IQ. Niech się rozwija, niech trenuje, niech gra. Ma talent, ma potencjał, a i do sufitu wydaje się, że jest jeszcze sporo miejsca. GO KO! GO BOSTON!