#64 Bostoński Tygodnik

Pomysły są po to, żeby je realizować. Jakiś czas temu wpadła mi do głowy myśl, żeby w formie wymiany zdań z Timim pozostawiać w formie pisanej masę myśli jakie przebiegają przez głowę przy okazji meczów, czy też innych wydarzeń związanych z Celtami. Myśli są ulotne, naszych rozmów i rozważań na czacie nie widać już po godzinie plotkowania – dlatego taka forma zagości (myślę, że na stałe) na naszej stronie. Dziś kolejny odcinek, w którym porozmawiamy o naszej drużynie. Jak zawsze będzie to zbiór myśli ważnych, mniej ważnych, kompletnie nieistotnych i tych pozornie bez znaczenia. Zawsze dobrze jest pogadać, poplotkować i zostawić coś po sobie. Taki bonusik od nas dla was – bo „Dzień Święty należy Święcić”.

[Adrian] Ciężko wybrać temat, od którego trzeba zacząć ten Tygodnik – to chyba chronologicznie. Poniedziałek i G7 z Wizards – chyba najważniejszy mecz w sezonie, a może nawet nie chyba – to był TEN mecz. Choć jeszcze przed nami kilka spotkań, ale G7 definiuje drużynę. Albo masz mentalność zwycięzcy, albo od 1979 roku zawsze w G7 dostajesz klapsy jak Wizards. Nasza statystyka G7 na przestrzeni tych kilkudziesięciu lat jest prosta – to było 20 zwycięstwo i nigdy nie polegliśmy.

[Timi] Oj tak, to był najważniejszy mecz sezon i jaka radość, że Celtics stanęli na wysokości zadania. Wizards to po prostu tacy nieco gorsi Clippers na Wschodzie, a John Wall idzie drogą Chrisa Paula, który nigdy jeszcze w finałach konferencji nie zagrał. Chociaż przyznam szczerze, że w trzeciej kwarcie miałem obawy, kiedy Wizards zaczęli budować swoją przewagę – na całe szczęście obudził się Isaiah Thomas, a ten wspaniały duet John Wall – Marcin Gortat znów dał ciała. Tak jak mówisz, G7 definiuje drużynę i bardzo mi się to podoba, że ten właśnie zespół dołączył do tych wszystkich wielkich drużyn, które na przestrzeni lat pokazywały charakter w G7.

[Adrian] Clippers Wschodu – no coś  w tym jest. Marcin Gortat po tym spotkaniu sie obraził i daje jasny sygnał, że chce odejść z Wizards. Tak jak go chcieliśmy jeszcze kilka miesięcy temu, tak teraz w mojej opinii on kompletnie sie do nas nie nadaje. Biegał po łuku za Horfordem i Thomasem jak sarenka, tylko nic z tego nie wynikało. Owszem robił sporo zbiórek, ale w XXI wieku w NBA to za mało. Dużo ciekawiej moim zdaniem wypadał RoLo, który był lepszym obrońca, lepiej wykorzystywał nasze błędy w obronie. Choć z drugiej strony – my mamy Stevensa i ten Gortat mógłby grać zupełnie inaczej…

[Timi] A ja tak jak Gortata lubiłem przed paroma laty, tak od parunastu miesięcy czytam jego niektóre wypowiedzi i totalnie zmieniłem jego postrzeganie, choć na tablicach jasne, że by się nam przydał – ale sęk w tym, że on z roku na rok staje się też coraz słabszym obrońcą obręczy, a na obwodzie jest bezbronny jak ta sarenka. Chcąc nie chcąc, teraz to już raczej będzie zjazd w dół w jego przypadku i szkoda tylko, że nie widać następców, bo jednak trzeba Gortatowi oddać, że jako jedyny Polak w NBA robi naprawdę dużo.

[Adrian]  Zwycięstwo w G7 to był wysiłek całej drużyny, ale nie można nie wspomnieć o Kellym Olynyku. Już nikt nie pamięta, że ktoś mówił o nim, czy pisał, że jest „dirty player” – teraz każdy zapamiętał 26 punktów w G7, gdy rozstrzygały sie losy uczestnictwa w ECF. We wszystkich spotkaniach w tej serii w Bostonie, John Wall zdobył 15 punktów – razem 15 punktów. Kelly w G7 miał ich w 4 kwarcie 14 – Jasiu Ściana chciał być w rozmowach o MVP, to zacznijmy tę rozmowę i zakończmy od razu jednym zdaniem – Kelly cie zapiął!

[Timi] Olynyk tym meczem zbudował swoją legendę i… zarobił sobie sporo pieniążków, bo przecież latem wejdzie na rynek wolnych agentów. Czekaliśmy na takie spotkanie, ja też mówiłem po G6, że nasza ławka tak słabo drugi raz nie zagra – no i nie zagrała, prowadzona przez świetnego, po prostu agresywnego Olynyka zrobiła swoje. Smart też latał w drugiej połowie jak szalony, w czwartej kwarcie miał mnóstwo ważnych zagrań, których co oczywiste nie widać w boxscore. A co do Walla – w trzeciej kwarcie miałem obawy, ale zaraz sobie przypomniałem, że Wall przecież zawsze w tym sezonie ostro puchł w Ogródku i tym razem nie było inaczej. Jasne, to świetny i fajny zawodnik, ale prawda jest taka, że to Bradley Beal ciągnął Wizards w tej serii i gdyby nie on to gracze ze stolicy dawno już byliby rybach.

[Adrian] Ponoć kibice Wizards nadal szukają po Ogródku Jasia Ścianę, który zaginął w ostatnich 19 minutach G7. Do października nie jest im potrzebny, więc nie ma pośpiechu. A wracając do Olynyka – takim meczem, w takim momencie przekonał do siebie już chyba wszystkich. Ostatni raz, taki mecz z ławki w G7 w Bostonie zagrał lata temu Havlicek. Ta drużyna zabiera rekordy wielkim zawodnikom, a przecież nasza organizacja jest najbardziej utytułowana i tych niesamowitych zawodników w historii było naprawdę sporo. Teraz zmartwienie ma Danny, bo wypuścić Olynyka to zwyczajnie grzech śmiertelny, a Ainge jest bardzo religijnym mormonem.

[Timi] Nie ma wątpliwości, co do tego, że Olynyk jest w tej lidze zawodnikiem pożądanym i będzie spore zainteresowanie jego osobą latem tego roku, ale może jak RFA znów uda się szybko i nieco taniej z nim dogadać, tak jak miało to miejsce z Bradleyem czy Crowderem? Z drugiej strony, coraz głośniej słyszy się, że idziemy ostro po Haywarda i choćby z tego powodu zatrzymanie Kelly’ego może okazać się znacznie trudniejsze – a pod koniec sezonu słyszałem, że Olynyk może dostać oferty pokroju $12-14 milionów dolarów za sezon.

[Adrian] Przy polowaniu na FA, zatrzymanie Olynyka będzie bardzo trudne, bo jedyna opcją w moim przekonaniu będzie zaoferowanie mu MLE czyli 8,4 mln i nic więcej. Czy Kelly będzie skłonny do poświecenia? Ma w drużynie kilku kolegów, którzy na swojej drugiej umowie poświecili się, żeby osiągnąć cel jakim jest zbudowanie silnych Celtów. W drużynie chemia jest niesamowita, perspektywy coraz lepsze – no a sam Kelly to bardzo rozsądny gość. To może się udać, zresztą Danny to mistrz perswazji – to naprawdę może się udać.

[Timi] No te $8 milionów dolców w pierwszym sezonie umowy MLE to wcale nie jest mało, a ja bym nawet powiedział, że bardzo rozsądnie i chyba rzeczywiście tu trzeba upatrywać nadziei, jeśli chcemy nadal mieć Kanadyjczyka w zespole. A myślę, że chcemy, bo przecież latem prawie na pewno ze składu odejdzie trzech podkoszowych (Zeller, Jerebko + starter Amir, Mickey’ego nie liczę), a Kelly mimo że takim typowym mięsem pod kosz nie jest to jednak nieraz udowadniał swoją wartość i przydatność z ławki.

[Adrian] Myślę, że Kelly swoim występem w G7 przekonał już wszystkich kibiców, że warto go mieć w drużynie. Tym bardziej, że na rynku nie bedzie dużo wysokich zawodników. Poza nim w zasięgu tych pieniędzy może być tylko Dewayne Dedmon, czyli defensywna maszyna z San Antonio. Jednak Kelly jest dużo uniwersalniejszym zawodnikiem i trudno mi uwierzyć, że Danny czy Brad zrezygnują z jego usług.

[Timi] Ja z Kellym mam jeszcze taki problem, że on jednak wciąż jest nieregularny i to całkiem mocno. Chciałoby się, żeby takie występy jak w G7 zdarzały się częściej, ale jemu niestety cały czas brakuje trochę większej agresji, może pewności siebie, żeby grać tak w każdym spotkaniu. Być może ten właśnie występ to jest jakieś przełamanie, bo nadal chce go oglądać w Bostonie i wyłapywać te wszystkie jego „brudne” zagrania :D

[Adrian] Awansowaliśmy do ECF – to był plan optymalny, po tym jak zajęliśmy 1 miejsce na Wschodzie po RS. Pewnie nikt by nie dramatyzował, gdyby skończyło sie tylko na 2 rundzie, ale walczyliśmy przecież z Wizards, które mówiąc wprost wkurwiało nas cały sezon, a nawet jeszcze część poprzedniego. Dzięki temu wszystkiemu to zwycięstwo w G7 smakuje wyjątkowo, pomimo tego, że zbyt wielkich szans z Cavs nie mamy. To nawet nie jest ważne, zrobiliśmy ogromny krok do przodu – porażka, nawet wysoka z drużyną LBJ nie zmieni tego, że ten sezon to sukces.

[Timi] Tak jest, oczekiwania z kategorii „realne” zmieniły się wraz z naszym pierwszym seedem, bo wtedy pojawiły się myśli o ECF. To się udało i teraz nie ma już wątpliwości, że ten sezon to jest sukces, cokolwiek się stanie w ECF. Przed sezonem za sukces uznałbym awans do drugiej rundy, a tu proszę – w czwartym roku przebudowy takie rzeczy. No i tak jak piszesz, wielkie zwycięstwo przeciwko Wizards, co obaj bardzo mocno chcieliśmy, bo przecież nieraz tutaj przy okazji sezonu regularnego rozmawialiśmy o tej drużynie. Tym lepiej smakuje, gdy Celtics pokazali chłopcom ze stolicy, że są od nich lepszym zespołem.

[Adrian] Morris powtarzał, że Boston chciałby być jak oni – po co mielibyśmy chcieć być przegrywami? Chyba nieuważnie patrzył pod dach naszej hali, a może w liczeniu gubi się powyżej jedynki. Miał być „bar fight” i w prawie każdym meczu tej serii był. Co najfajniejsze – za rok pewnie znowu się spotkamy i znowu będzie ostro. Nic tak nie kręci kibiców, jak złe emocje wokół dwóch drużyn. Wszyscy mogą zaprzeczać, ale gołym okiem widać, że w tej rywalizacji chodzi o coś więcej niż sport.

[Timi] Ale proszę bardzo, spotykajmy się raz jeszcze i niech to naprawdę będzie rywalizacja przez duże R. Szczerze powiedziawszy już nie mogę się doczekać kolejnych starć z Wizards w przyszłym sezonie, bo to była naprawdę frajda i te drużyny potrafiły stworzyć ciekawe widowisko. Była walka, były łzy (pozdrowienia dla Kelly’ego Oubre) i krew, były przepychanki czy trash-talk, czyli wszystko to, co w NBA i przede wszystkim w playoffs lubimy najbardziej, dlatego Celtics-Wizards z pewnością nadal nie będą się lubić i to jest bardzo dobra wiadomość.

[Adrian] Widziałem ankietę gdzie 72% kibiców NBA, którzy brali w niej udział uważa serię Boston – Waszyngton za najciekawszą z wszystkich par 1 i 2 rundy. Nie ma się co dziwić – jak w przyszłym sezonie, w RS znowu dojdzie do kilku przepychanek, jakiś wojenek – to ta para będzie najbardziej wyczekiwana w PO. W NBA od kilku sezonów brakuje jakiejś rywalizacji z podtekstami pomiędzy dwoma organizacjami.

[Timi] No, chyba że za taką uznać Warriors-Cavs, bo niektórzy to nawet widzą w tym rywalizację na miarę Celtics-Lakers… Odkładając te herezje na bok, Warriors i Cavs rzeczywiście są jednak na dobrej drodze, by jako pierwsze drużyny w historii po raz trzeci z rzędu spotkać się w finałach. Ciekawe, kto i kiedy im w tym przeszkodzi w najbliższych latach, bo na ten moment wydaje się, że te dwa zespoły niejako zmonopolizowały sobie ligę.

[Adrian] Gdyby nie gruziński młotek, to wcale bym nie był taki pewien czy GSW zaliczy finał z Cavs, bo pierwszy mecz był niesamowity w wykonaniu SAS tak długo jak długo na parkiecie przebywał Kawhi. A przeciez grają bez rozgrywającego. Latem Pop może zrobić małe przetasowanie składu i ta dominacja GSW na Zachodzie jak dla mnie pewnikiem nie jest. Natomiast na Wschodzie… bez zmian.

[Timi] No w sumie jakby tak zamienili Parkera na przykład na Conleya? Albo może Chris Paul? Ten scenariusz ponoć też jest możliwy, wtedy może Krzyś w końcu by przeszedł przez tę drugą rundę. A pierwszy mecz rzeczywiście był pod pełną kontrolą SAS aż do tej feralnej kontuzji Leonarda, natomiast też pamiętajmy, że Warriors nie mieli i wciąż nie mają w pełnym wymiarze Kerra w tych playoffs. Bardzo jestem ciekaw, jak by odpowiedzieli w G2 po takiej porażce, no ale teraz niestety się już nie dowiemy i raczej czeka nas jakiś niewidziany dotąd splot zdarzeń, czyli 12-0 obu finalistów w drodze do starcia między sobą.

[Adrian] No to przejdźmy do tego co się wydarzyło we wtorek. Draft Lottery – 25% szans na 1 pick i… MAMY TO!! Wreszcie udało się wylosować ten pierwszy – najlepszy wybór w Drafcie, który dodatkowo określany jest jako jeden z najsilniejszych od bardzo dawna. To była szalona noc – niesamowita radość. Koniecznie trzeba zobaczyć video ze studia CSNNE, gdzie Scal z kibicami eksplodowali. Co ciekawe – losowane ciągi cyferek trzy raz pod rząd wskazywały Boston, konieczne było kolejne losowania, żeby wyłonić 2 i 3 miejsce.

[Timi] To tylko potwierdza, że los był tej nocy z nami. W końcu! W końcu udało nam się dostać ten pick i ja lubię sobie myśleć, że to bogowie koszykówki wreszcie oddali nam za sezon 2013/14, w którym nie zdecydowaliśmy się tak do końca ostro zatankować. Radość niesamowita, bo jeśli Celtics zatrzymają ten pick to po raz pierwszy od 67 (!) lat wybierać będą w drafcie jako pierwsi. A wszystko to dzień po awansie do finałów konferencji – no naprawdę, nie mógł się lepiej ułożyć ten sezon dla nas.

[Adrian] Całe szczęście, że wtedy Stevens nie tankował, choć przecież Danny robił co mógł, żeby osłabić drużynę. Oczywiście wszystko w ramach zdrowego rozsądku, bo taki Bradley teraz jest zawodnikiem, który stanowi o tożsamości tej drużyny. No ale wracając do tego szczęścia, że nie mieliśmy wtedy szczęścia – nie wyobrażam sobie tego składu bez Smarta. Wszystkim którzy wieszają na nim psy – popatrzcie na jakim % Marcus gra w PO. Zza łuku 39% – a John Wall z nami grał na 29% – to zasługa nie tylko Bradleya, ale i Smarta. Marcus rzucał dużo mniej, ale średnio 3,8 trójki na mecz na 39% to jest z ławki doskonały wynik. Bestia w obronie, która zrobiła spory postęp w rozgrywaniu, ba – zapodawał najładniejsze asysty w tej serii, a do tego dokłada trójki na prawie 40%. Ja nie mam pytań – tym bardziej, że z tamtego Draftu tylko Wiggins ma zdrowie, bo przecież Parker, Embiid, Exum czy Gordon mają olbrzymie przerwy w koszykarskim życiorysie. Pisałem wtedy – zdajmy się na przeznaczenie – skoro wybieraliśmy z 6, to znaczy, że tak musiało być i to ma jakiś sens. Teraz można to dostrzec, że nawet ten przegrany rzut monetą był szczęśliwy, bo Smart>>>>>>>>>>Exum, choć oczywiście nie wiemy, czy z wyższym pickiem Danny brałby kogoś innego – ale pick 2/3 to na pewno byłby Parker/Embiid.

[Timi] Czyli szczęście w „nieszczęściu” – zgadzam się jak najbardziej, teraz ten Smart to jest podstawa tej drużyny i jej sukcesów, natomiast też trzeba pamiętać, że wtedy przed draftem w 2014 miesiącami mówiło się, że to jest coś jak draft 2003 i grzechem byłoby nie skorzystać z takiej okazji. Celtics tak do końca nie przytankowali, przecież od niektórych ostro im się za to dostało, ale ja nie wierzę w takie bezczelne tankowanie i cieszę się, że to wszystko się tak pięknie Bostończykom ułożyło – bo jest i Smart, i w końcu pierwszy pick.

[Adrian] Owszem – ten hype na Draft 2014 był wielki, ale teraz już wiemy, że nie do końca uzasadniony. Kontuzje utrudniły kilka karier, być może jedną nawet zniweczyły, ale żaden z tych zawodników nie wziął ligi szturmem jak to miało miejsce w 2003 roku. Z wielkiej chmury mały deszcz. Tym bardziej trzeba się cieszyć, że trafił nam sie zawodnik, który nawet na poziomie PO potrafi zrobić różnice na parkiecie – a ja nadal uważam, że on te rzuty to kiedyś ogranie w stopniu przynajmniej dobrym i stanie się zawodnikiem którego zazdrościć będzie nam 29 drużyn.

[Timi] Niczego bardziej bym nie chciał niż Smart trafiający rzuty, ale powoli on po prostu musi zacząć to robić, bo doskonale pamiętamy, jak wyglądała sytuacja z Rondo, który w zasadzie nawet teraz – kiedy ma za sobą sezon na dobrym % zza łuku – wciąż uważany jest za słabego shootera i takim pozostanie już do końca kariery, przynajmniej w oczach przeciwników. Marcus dwa miesiące temu skończył dopiero 22 lata, za nim kolejny progres ogólnego progresu i oby tylko tak dalej, ale w końcu i progres rzutowy musi przyjść.

[Adrian] Nie ma się co za bardzo zastanawiać – najlepszym zawodnikiem w tym Drafcie wydaje sie być Markelle Fultz i tyle. To co opowiadają agenci zawodników w tym przypadku wkładam między bajki – choćby na przykładzie Jaylena Browna, który ostatnio powiedział -„Własnie awansowałem do Finału Wschodu po G7, a rok temu byłem w liceum”. Możesz się kopać po głowie w słabym zespole grając po 35 minut, albo walczyć o najwyższą stawkę grając po 20 minut, tak jak Jaylen. Sam Fultz dwukrotnie już mówił o tym, że odnalazłby się obok Thomasa, a po Draft Lottery podawał dalej tweety w których kibice wybierali go do Bostonu z 1 pickiem.

[Timi] Ten draft zdaje się być bardzo silny, natomiast też uważam, że Fultz jednak minimalnie, ale odstaje od reszty stawki. I nawet jeśli mamy już tyle talentu na obwodzie to przecież z pierwszym pickiem nie wybiera się „dla potrzeby”, ale stawia się na najlepszy dostępny talent i tym zdaje się być właśnie Fultz. To jest zawodnik, który na lata może stać się najlepszym guardem w lidze i trzeba go dorwać, jeśli jest na to okazja, tym bardziej, że znacząco ułatwi nam przebudowę, bo będziemy mieć kogoś takiego pod swoimi skrzydłami najpierw przez te kilka lat na rookie-umowie, a potem na kolejne lata przez ew. przedłużenie albo wyrównanie oferty w ramach RFA.

[Adrian] Fultz ma jeszcze te zaletę, że jego gra i warunki fizyczne predysponują go do bycia w zależności od potrzeby 1 lub 2. Dokładnie jak Harden, który ma być odpowiednikiem Fultza w NBA, choć oczywiście na razie zachowajmy odpowiednie proporcje. Broda w tym sezonie pokazał swoja uniwersalność – tam gdzie trener dawał mu zadania – tam robił to na poziomie niesamowitym. Fultz potrafi rozegrać piłkę, potrafi sam wykreować sobie rzut, ale potrafi tez być tym który jest tylko egzekutorem, a akcje przeprowadza partner. Nie musi mieć piłki w rękach, żeby być na parkiecie niezbędny. No i najważniejsze – Smart/Fultz/Brown – to wygląda jak trio na lata i to być może bez słabych punktów. Kiedyś napisałem artykuł, w którym przedstawiłem jak to Danny wybierał zawodników  z Draftu pod aktualne potrzeby – to zawsze kończyło się źle. Teraz wybieramy talent, bez względu na pozycje i na razie nie mamy powodów do narzekań. Poczekajmy na Summer League – Fultz/Brown/Nader/Yabusele/Zizic – no będzie się działo, będzie się działo w Las Vegas!

[Timi] I dlatego właśnie Fultz bardzo fajnie do tej dzisiejszej NBA pasuje jako gracz uniwersalny, a nie typowy rozgrywający. Od miesięcy powtarzają się głosy – niektórych ekspertów, czy nawet samych zainteresowanych – że Thomas i Fultz będą w stanie grać obok siebie, a jak zdradził w czwartek Isaiah, on w zasadzie już wziął młodego pod swoje skrzydła, bo ponoć od loterii są „cały czas” w kontakcie i wymieniają się wiadomościami.

[Adrian] Patrząc na Twittera, to Markelle Fultz jest już pewien gdzie chciałby trafić.  Ciekawy jestem, czy on wybierze się gdziekolwiek poza Bostonem na work-outy? Tak naprawdę nie musi – nawet jeśli nie zostanie wybrany z 1 pickiem (w co bardzo wątpię) to poza Top3 nie spadnie – nawet jakby złamał kończynę. Nakręca go też chyba sama atmosfera Bostonu – jeszcze ponad miesiąc do Draftu, tymczasem kibice robią już koszulki na jago przybycie.

[Timi] Ale tu się nie ma co dziwić, Celtics dekady czekali na pierwszy pick w drafcie, który zazwyczaj wiąże się z pozyskaniem potencjalnego franchise-playera, a Fultz ma zadatki, aby takim być, więc podekscytowanie nim jest w Bostonie ogromne. W końcu mamy ten pierwszy pick, więc tym razem nie musimy się oglądać na to, co zrobią inni. Mówi się, że jeszcze Josh Jackson może zagrozić Fultzowi, a ja trochę się z tym zgadzam, biorąc pod uwagę miłość Ainge’a do takich właśnie zawodników, ale mimo wszystko nasze zainteresowanie Haywardem plus fakt, że na trójce mamy już Browna to dwie rzeczy, które przemawiają właśnie za wyborem Fultza.

[Adrian] Wiesz, że ma początku Josh Jackson był moim sennym marzeniem. Zresztą jeszcze przed samym Draftem myślałem, że wylosujemy 2 pick i to właśnie on tu trafi. Teraz patrze na Draft w ten sposób – Fultz może grać na 1/2, Jackson na 2/3 – nic się tu nie kłóci z obecnym stanem posiadania bo Smart i Brown potrzebują kogoś pomiędzy. Wybór powinien paść na tego zawodnika, który może dostarczyć jak największą ilość punktów a tym zawodnikiem jest Fultz i jego niesamowite skille po atakowanej stronie parkietu. Przy czym on jest już dobrze broniącym zawodnikiem, Jackson tutaj ma lekką przewagę, ale w ostatecznym rozrachunku to Fultz jest zawodnikiem jakiego potrzebujemy. No i ten jego zadziorny charakter.

[Timi] Cieszy też fakt, że Isaiah nie powinien mieć nic przeciwko takiemu wyborowi – z jednej strony słyszało się, że Thomas nie chce, żeby Celtics wybierali rozgrywającego, ale przecież I.T. będzie miał możliwość mentorowania Fultza na początku jego kariery, a na dodatek obaj powinni bardzo fajnie się uzupełniać po atakowanej stronie parkietu. W obronie zresztą Fultz będzie kolejnym takim bulldogiem, który ze swoim zasięgiem ramion bardzo pomoże w tych niższych ustawieniach z… trójką? czwórką? obrońców, a jak policzyć Browna to nawet piątką.

[Adrian] Gdy wszyscy kibice zastanawiają się i spekulują o przyszłości 1 wyboru w Drafcie jaki ma Boston, Danny udziela wywiadu z którego wynika tylko tyle, że jak zawsze wysłucha każdej propozycji i wybierze najlepsza opcję dla Celtics. Zupełnie inne słowa padają z ust Wyca i tu może być drogowskaz w jakim kierunku zmierzamy – znalezienie „boga koszykówki” nie jest wcale łatwe, ewentualna wymian poza samym pickiem pociągnie też ubytki kadrowe – dochodzą też koszty finansowe maksymalnego kontraktu. Natomiast wybranie przyszłego „boga koszykówki” oznacza maksymalny kontrakt za 5-6 lat, w zupełnie innych realiach finansowych. Jak dla mnie sens tych słów jest taki, że nie będzie żadnej wymiany picku, Fultz zostanie w Bostonie, a wszystko wskazuje na szykowanie się na erę post-LBJ. Te 5-6 lat w wypowiedzi Wyca jest kluczowe.

[Timi] Też tyle z tego zrozumiałem, zresztą sam Wyc powiedział w tym wywiadzie, że do wymiany tego picku skłoni go tylko i wyłącznie kolejny „wybraniec” właśnie, a więc podejrzewam, że Celtowie oddaliby ten pick tylko za kogoś jak Anthony Davis czy Giannis, natomiast to się nie stanie. Tak jak wcześniej wspomniałem, wybór Fultza wiąże się też z tym, że będziemy mieli kontrolę nad jego losem przez lata, a jeśli naprawdę szykujemy się na erę post-LBJ to teraz jest idealny czas, żeby go na to przygotować ;)

[Adrian] Pierce zareagował entuzjastycznie na 1 pick, a mamy świadomość, że to również dzięki niemu – w końcu to była wymiana jego i KG, to za te legendy dostaliśmy wybory Nets. PP nawet powiedział, że ma nadzieje iż Boston ten pick wymieni za jakąś gwiazdę ligi. No i tu dochodzimy do pewnego tweeta – otóż Paul George podał tę wypowiedź PP dalej. Wojnarowski twierdzi, że jednak kierunek Lakers w przypadku PG13 jest bardziej oczywisty. Czyżby George zmienił front i teraz chce po prostu wyrwać się z Indiany? A może dostrzegł większy potencjał w Bostonie na wygrywanie? Tylko nadal nie widzę sensu w stawianiu Georga ponad Haywardem, bo ten jest za darmo.

[Timi] Pierce’a ciągnie do gabinetu, ale tu jednak by podjął chyba złą decyzję – bo on sam mówił, że Celtics jako pierwszy seed itp. powinni myśleć o okienku, które mają tu i teraz, ale też niestety prawda jest taka, że kogokolwiek byśmy nie dodali – czy to Butlera, czy George’a – to wciąż ciężko byłoby tego LeBrona pokonać, a przecież są jeszcze Warriors. Ewentualny transfer tego picku to cały czas jest złożona sprawa i ma to swoje wady i zalety, natomiast wracając do PG13 to Lakers ponoć myślą, że nawet jeśli George zostanie wytransferowany z Pacers to oni i tak mają spore szanse na przyciągnięcie go do siebie latem 2018 roku. Swoją drogą, Hayward przynajmniej ma w swojej karierze jakieś TRAFIONE rzuty na zwycięstwo…

[Adrian] Pierce jeszcze nie przestawił się z myślenia jako zawodnik – gdzie liczy się tylko tu i teraz, na myślenie jako stuff – gdzie liczy się szersza perspektywa. Myślami jest jeszcze przy 2007 roku, ale wtedy sytuacja była zupełnie inna – on sam był zawodnikiem bez wad, który potrzebował wsparcia. Teraz Thomas to fantastyczny mikrus, ale wad niestety ma kilka. No i uważam, że jest tylko 2 zawodników w tej lidze, których przyjście gwarantowałoby równą walkę z Cavs – to Durant lub Davis. Tylko żaden z nich nie jest po 30 tak jak wtedy był Garnett i Allen, którym zegar kariery sportowej tykał coraz szybciej. Obaj na chwilę obecną są poza dyskusją o jakiejkolwiek wymianie nawet za wszystkie nasze skarby w sejfie Danny’ego.

[Timi] Ech, gdyby tylko Warriors wygrali w 2016 mistrzostwo, a Durant może jednak zastanowiłby się dwa razy i wybrał Boston… Tym bardziej, że jak pokazują Celtics, z Durantem naprawdę tę walkę udałoby się nawiązać, bo uważam podobnie jak Ty, że tylko Durant i Davis, no może jeszcze Giannis, pozwoliliby nam na znacznie więcej w pojedynku z Cavs. Ani Butler, ani PG13 nie będą w stanie dać dużo przy tak grającym LeBronie…

[Adrian] Wygranymi loterii jest też Kings, które będzie wybierać z 5 i 10 pickiem, a przecież w najczarniejszym scenariuszu mogli mieć oba wybory poza Top10. Zaryzykowali kiedyś dla wolnych środków w Salary, ale spadli na przysłowiowe 4 łapy. Nie wspominam o nich bo ich polubiłem, tylko z czysto biznesowego zainteresowania. Z wyborem Fultza wiąże się u nas kwestia Roziera, zabraknie dla niego miejsca, a pokazał się w tych PO z bardzo dobrej strony. Jeśli Kings wybiorą z #5 Tatuma, a z #10 nie będzie żadnego już liczącego się PG, to Roziera za jakiś przyszły – nawet bardzo odległy pick od Kings to dobra wymiana dla obu organizacji.

[Timi] Tak jak pisaliśmy już wcześniej, Fultz w Bostonie oznacza niestety raczej koniec przygody Roziera w Bostonie, a nie wiem nawet, czy to nie będzie także takie swego rodzaju „ułatwienie” dla transferowania np. Bradleya, mając w głowie, że przecież jest Fultz. W kontekście Roziera piszę „niestety”, bo ten chłopak naprawdę robi wrażenie, a do tego cały czas ma spory potencjał i za parę lat może być naprawdę kimś w tej lidze.

[Adrian] Zgadzam się, że przy Rozierze powinno pojawić się słowo „niestety”, bo to niesamowity energetyk z ławki. Myślę, że po tych PO jest coś wart na rynku wymian, mam nadzieję, że przytulimy za niego jakiś pick lub kogoś pod kosz na mniejszym kontrakcie. Jeśli zespoły walczące o PO chcą wzmocnić ławkę, młodym i perspektywicznym zawodnikiem – to Rozier powinien otwierać ich listę życzeń.

[Timi] Młody tak, perspektywiczny też, natomiast on drugi sezon z rzędu daje też bardzo dobre wsparcie w fazie posezonowej, a przecież nie ma wielkiego doświadczenia, on dopiero je zdobywa. Z jednej strony chciałbym zobaczyć, jak dalej się będzie rozwijał i żeby robił to w barwach Celtics, no ale z drugiej strony po ew. dodaniu Fultza on naprawdę nie będzie miał w Bostonie minut, żeby stawiać kolejne kroki w karierze i wszystko wskazuje na to, że prędzej czy później (ze wskazaniem na prędzej) się z nim pożegnamy.

[Adrian] To lecimy do środy, a tam pierwszy mecz z Cavs. No nie wyszedł nam, bo zabrakło skuteczności. Nie trafiliśmy 17 trójek z otwartych pozycji, 6 layupów, oraz 10 rzutów wolnych. Tak skromnie licząc, gdybyśmy tu mieli tylko 30% skuteczność, to mi wychodzi 25 punktów – przy najwyższym prowadzeniu Cavs czyli 28 pkt, to jest mecz na styku. Pierwsza połowa była słaba, a przecież bardzo dobrze graliśmy extra passami i te czyste pozycje to nie był przypadek, tylko typowy Boston Basketball. Jednak dalej nasza wyjściowa piątka liczy czterech zawodników.

[Timi] I zapewne będą zmiany w tej pierwszej piątce, natomiast rzeczywiście zabrakło nam lepszej skuteczności, aby nawiązać walkę – bo LeBron był nie do zatrzymania, Love złapał ogień w trzeciej kwarcie, ale poza tym to Cavs nie dość, że sami mieli problemy z trafianiem (poza tą dwójką + Thompsonem, który nagle zagrał chyba najlepszy ofensywnie mecz w karierze) to jeszcze znów zaprezentowali się przeciętnie w obronie. Mają jednak najlepszego zawodnika tej serii po swojej stronie i to wystarcza, żeby zrobić różnicę – ale to nie jest tak, że Celtowie nie mogą nawiązać walki, bo wystarczy wykorzystywać swoje sytuacje, aby móc to zrobić.

[Adrian] Były też pozytywy w tym meczu a największym był Jaylen Brown, który chwilami grał fantastycznie po obu stronach parkietu. W pierwszej połowie zanotował 8 punktów i z Averym były to jasne punkty naszej rotacji. Bez kompleksów, bez strachu – Jaylen zresztą lubi grać przeciwko Cleveland, co wcześniej widzieliśmy w RS. Będziemy mieć z niego duża pociechę za kilka sezonów – zobaczymy zresztą latem w Summer League jakie postępy poczynił, bo na pewno Stevens go tam wyśle, żeby potrzaskał sporo minut w rywalizacji.

[Timi] Ale te postępy widać już teraz, bo nawet jeśli Brown popełni błąd tu czy tam to tak czy siak widać, jaki ogromny progres przeszedł od początku tego sezonu. Rozumienie gry, lepsze panowanie nad piłką, coraz mądrzejsza gra w obronie. Błędy się zdarzają i nadal będą się zdarzać, natomiast co mi się podoba to fakt, że Brown trochę jak ten Rozier cały czas gra z niesamowitą energią i do tego bez żadnego strachu w oczach, nawet jeśli ma przed sobą najlepszego zawodnika na świecie.

[Adrian] Tak, tak – różnica pomiędzy Jaylenem z października, a Jaylenem z maja jest olbrzymia – jednak w Summer League będzie miał okazje powalczyć z rówieśnikami. Również z tymi z nadchodzącego Draftu, który jest zapowiadany jako wyjątkowo silny – a przecież opinie o poprzednim Drafcie są raczej bardzo negatywne. Szkoda, że nie będzie na SL Simmonsa, co już zapowiedział sztab Phili – byłby dodatkowy smaczek. Jednak porównanie Browna z Joshem Jacksonem, czy Jaysonem Tatumem może być arcy ciekawe.

[Timi] No i ma być Zizic! Zresztą wielu skautów mówi, że zarówno Zizic, jak i Brown to byłby top10 tego draftu, więc bardzo ciekawie będzie ich zobaczyć na tle tych młodziaków, przy czym uważam, że Brown będzie miał sporą przewagę nad rookasami po swoim pierwszym sezonie, mając w nogach i przede wszystkim w głowie kilkadziesiąt meczów w NBA.

[Adrian] Jeszcze ostatnie słowo o G1 z Cavs – szkoda tego meczu, bo Cavs niczym nas nie zaskoczyli, ich obrona nadal daleko od doskonałości. Przed G2 Stevens za dużo zagadek nie ma, bo podstawową kwestia jest poprawa skuteczności, a na to wpływu nie ma. Jeśli nie trafiamy z czystych pozycji, nie może być mowy o wygranej. Jedyna kwestia to taka, kto wyjdzie w G2 za Amira w s5. Raczej znowu pójdziemy od początku w niskie ustawienia. Pytanie tylko – Brown czy Green?

[Timi] A może Smart? On sobie naprawdę nieźle poradził z Thompsonem, a to jest jeden z głównych naszych problemów, jeśli idziemy w small-ball. Z drugiej strony, Crowder niestety nie jest żadną odpowiedzią na LeBrona (nie wspominając o zbyt wolnych Horfordzie czy Olynyku), ale Smart jest znów za niski, by móc rywalizować z LBJ. Paradoksalnie najlepiej w G1 radził sobie z Jamesem ten najmłodszy, czyli Brown, jednak patrząc na to, jak wysoko Cavs trapują Thomasa to wydaje mi się, że Green byłby najlepszą opcją. Przy czym wtedy znów mamy kolejnego zawodnika do schowania w obronie, chyba że rzucimy wyzwanie Jamesowi i będziemy patrzeć, jak robi nam 50+ punktów.

[Adrian] Stevens nawet nie dopuszcza myśli, że można wyjść na jakiś mecz bez nastawienia, że będzie walczył tylko o zwycięstwo. Gdyby było inaczej to Brown zdobywałby doświadczenie przez 40 minut, a tak pewnie znowu dostanie „tylko” 20 minut, które mam nadzieje spożytkuje jeszcze lepiej niż w G1. Smart znowu potrzebny jest z ławki, gdy wychodzą ławkowi wetsi Cavs. Ciąży nam bardzo brak klasowego piątego zawodnika w wyjściowym składzie – Green w s5, to tylko kosmetyka, pomimo tego, że okazuje się być bardzo przydatnym gdy ma dzień.

[Timi] Ano, Twoje słynne już „mamy czterech graczy w pierwszej piątce” – może latem uda się to zmienić, bo nie mam problemów żeby wyobrazić sobie grę Crowderem na czwórce i Haywardem na trójce albo na odwrót. A może ten tak wyczekiwany przez nas Zizic wskoczy od razu do pierwszej piątki i będzie jak to antidotum? Tak czy siak, Cavs pokazują nam miejsce w szeregu, co oczywiście nie zmienia faktu, że koniec końców to był znakomity sezon Boston Celtics.

[Adrian] Cavs pokazali nam miejsce w szeregu, ale my to miejsce doskonale znamy. Wiedzieliśmy, że nadal nie mamy z nimi szans w serii. Trafiliśmy zwyczajnie na wkurwionego LBJ, bo nie dostał MVP. Co zresztą należy mu się jak psu buda, bo taka prawda pomimo osobistej niechęci do niego. Co do Crowdera na czwórce – to ja jednak bardziej wyobrażam sobie jego wymianę wraz z pickami Memphis i Clippers na kogoś kto faktycznie będzie stanowił wsparcie w PO pod koszem. Kocham Jae za to jakim jest zawodnikiem, człowiekiem, ale kolejnych takich PO w jego wykonaniu nie przeżyje w spokoju. W wielu spotkaniach zawiódł kompletnie.

[Timi] No mi też trudno jest bronić Crowdera po tych playoffs, bo tak jak na przykład w ubiegłym roku była ta feralna kostka, która bardzo mocno go ograniczyła (i według wielu on nie powinien wtedy w ogóle grać, ale wtedy zostalibyśmy już w ogóle bez skrzydłowego), tak w tym roku nie ma już żadnego wytłumaczenia… W przekroju całych playoffs te dobre jego mecze można policzyć na palcach jednej ręki, a tak nie powinno być, jeśli mówimy o zawodniku pierwszej piątki. No i znów zniknął ten jego ogień, ta jego firmowa defensywa, którą przecież tak uwielbialiśmy oglądać… Szkoda, ale Crowder ze swoim zajebistym kontraktem wciąż ma bardzo dobry stosunek jakości do ceny.

[Adrian] O G2 z Cavs nie ma nawet co rozmawiać. Oczywiście pozytywem był Jaylen Brown. Przy okazji tego muszę po raz pierwszy od dawna zgodzić się z Sherrodem Blakely’em – ten mecz z Cavs umocnił w Bostonie przekonanie, że pick Nets należy zrealizować samemu. Brown grał niesamowicie, a jak dodać do niego w przyszłości Fultza to będzie to mega groźny duet. Za rok wybór wysokiego z Nets’18 i to jest przyszłość. Oczywiście nie składamy broni i będziemy walczyć o polepszenie składu, o wymiany,ale priorytetem jest budowanie się na takich dzieciakach jak Brown, Zizic, Fultz…

[Timi] Dziwi mnie, że ludzie dopiero teraz zaczęli dostrzegać to, że z takim LeBronem nie da się wygrać, nawet jeśli mielibyśmy dodać do składu George’a czy Butlera. Jasna sprawa, że fajnie byłoby dać sobie szansę, ale kosztem czego? Głównie dlatego znacznie lepszym pomysłem jest wzmocnienie się tym Haywardem, bo tu przynajmniej nie musimy niczego oddawać w zamian. Tak jak mówisz, priorytetem jest budowanie się na przyszłość, ale też mając mocną drużynę te dzieciaki z roku na rok będą rosły w siły i powoli będą przejmować pałeczkę, a to co się nagrają w playoffs za czasów I.T. czy Horforda to w trzeciej dekadzie XXI wieku będzie ich!

[Adrian] Przy okazji warto też się rozprawić z tezą, że mniejsze minuty dla Fultza i Browna to duża przeszkoda w ich rozwoju. Największą przeszkodą  w ich rozwoju byłaby sytuacja jaka jest w Phili czy Socie, gdzie Thibs sam mówi, że potrzeba weteranów, bo nie ma kto być przykładem. No i mówi to Thibs który miłośnikiem szerokiej rotacji nie jest. A widać to doskonale, bo jego dzieciaki stoją w miejscu – kroczek w prawo, kroczek w lewo, dwa do przodu i dwa do tyłu. W Bostonie młodzi maja się od kogo uczyć, przy okazji uczą się w meczach gdzie nikt Bostonu nie lekceważy, bo wiele zwycięstw np Embiida i spółki to zasługa tego, że przeciwnik miał na nich wywalone. Przeciwko nam drużyny zawsze grają na 100%. Brown wiele razy się przekonał, że łatwo to było w NCAA – ale wyciąga wnioski, to już procentuje w serii z Cavs. Rywalizacja na parkiecie to  przy dużych minutach ok 110 minut tygodniowo – rywalizacja na treningu nawet z kolegą z zespołu, ale takim który prezentuje poziom All-Star (a takich w drużynie mamy) to ok pięćset minut tygodniowo, tysiące godzin w przerwie między sezonowej. Oczywiście bezpośrednie konfrontacje w meczach są bardzo istotne, ale te 50 minut mniej tygodniowo z nawiązką rekompensuje sobie Brown podpatrując i ucząc się od Thomasa czy Horforda.

[Timi] Ależ jasne, że tak – zresztą trzeba też podkreślić to, że zarówno Fultz, jak i Brown to gracze, których Stevens potrafi/będzie potrafił wykorzystać na wiele różnych sposobów, dlatego ja bym się nie bał o to, że zabraknie minut dla jednego czy drugiego na początku drogi w NBA. Stevens trzymał w RS rookasa na bardzo krótkiej smyczy, często zdejmował go z boiska po głupich stratach czy decyzjach, ale też pamiętajmy, że przychodził do NBA jako jeden z najmłodszych w swojej klasie i ktoś, kto dopiero ma się tej NBA uczyć. A on z miesiąca na miesiąc mimo tej smyczy stawiał kolejne kroki naprzód, a teraz to jest już różnica jak niebo a ziemia w tym, co pokazuje a co pokazywał na początku swojej przygody w NBA. Fultz jest tymczasem zdecydowanie bardziej NBA-ready i w jego przypadku smycz będzie pewnie nieco krótsza, ale ja bym się o minuty dla niego nie bał – tym bardziej, że Stevens co roku znakomicie to wszystko rozdysponowuje w sezonie regularnym. Sprawdziłem i tylko JEDEN zawodnik pod Stevensem grał średnio ponad 34 minuty na mecz (Jeff Green w sezonie 2013/14).

[Adrian] Thomas w All-NBA. Druga piątka zdobyta – teraz pewnie postawi sobie za zadanie zdobycie pierwszej piątki. No i jest wyżej niż John Wall, a to tez ma dodatkowy smaczek. Na TT przeczytałem  niedawno, że ten sezon dla Bostonu to jest taki z cyklu „and one”. Chcieliśmy być zaraz za Cavs po RS, a skończyliśmy na 1 miejscu. Miał być awans do 2 rundy, a jesteśmy w ECF. Wszystko układa się lepiej niż zakładamy, że się ułoży – „and one”.

[Timi] I want more. To jest dewiza przyświecająca Thomasowi od lat i ja cały czas nie mogę wyjść z podziwu po tym, co I.T. robił w tym powoli kończącym się już dla nas sezonie. Swoją drogą, Isaiah Thomas > John Wall. Po raz kolejny, nie zapominajmy o tym! A co do tego, że wszystko układa się lepiej, niż miało: miał być też pick w top4, no i jest, ale nawet #1. Nikt natomiast chyba nie liczył, że przeskoczymy już w tym sezonie Cavs, bo też słyszałem ostatnio sporo głosów, że Celtics doszli do tego miejsca o dwa lata za wcześnie i patrząc na nasz skład choćby z 2014 roku to trudno się oprzeć takiemu wrażeniu. Trzy lata później jesteśmy w finałach konferencji i tak jak mówi Wyc Grousbeck, to są dobre czasy dla kibiców Boston Celtics.

[Adrian] To faktycznie jest dobry czas dla kibica Celtics. Nie tylko Thomas chce więcej, każdy z nas tego chce. Małą łyżeczką – bez skakania na głęboką wodę. Róbmy swoje, rozwijajmy się, tak żeby tę szanse na sukcesy – bo przecież bycie jednym z czterech najlepszych zespołów w PO to sukces – zachować jak najdłużej. Za rok Wyc znowu uda się na Draft Lottery – miejmy nadzieję, że znowu zaliczymy Top3.

[Timi] No Wyc w końcu niejako te „fajerwerki” przyniósł, bo udało mu się z tą jedynką, a zresztą cały ten sezon można uznać za takie fajerwerki, choć oczywiście nie ma wątpliwości, że w Bostonie nie grają o sam awans do ECF i to nikogo nie satysfakcjonuje. Tu wszyscy chcą więcej bo to jest miasto mistrzów, ale też cieszę się, że większość doskonale rozumie, że contendera nie buduje się ot tak i tu potrzeba czasu, cierpliwości, dlatego rzeczywiście – po prostu róbmy swoje i dalej stawiajmy na rozwój.

[Adrian] Al Horford w swoim pierwszym sezonie w Bostonie zalicza ECF – w Atlancie czekał na to 8 długich lat. Zastanawia mnie, jaki to jest sygnał dla innych FA. Griffin w Finale Konferencji jeszcze nigdy nie był choć w LAC gra już 7 lat, to samo Gordon Hayward. Wybór Bostonu to wybór walki o najwyższe cele już teraz, bo przecież każdy z nich znowu wznosi nas na kolejny poziom. Blake łata nam dziurę pod koszem, a Gordon daję upside na trójce i pozwala handlować Crowderem, oraz jego doskonałym kontraktem po podkoszowego.

[Timi] To ja odpowiadam: to jest bardzo dobry sygnał dla innych FA! Trzeba było pokazać wszystkim, że dodanie do składu Horforda rzeczywiście pozwoliło nam zrobić kolejny krok, a jak się okazuje – nawet dwa, bo przecież nie tylko w końcu przeszliśmy pierwszą rundę, ale też znów jesteśmy w finałach konferencji. Griffin i Hayward mają też o tyle trudniej, że jednak na Zachodzie konkurencja jest znacznie większa, a Jazz i Clippers choć mają całkiem mocne składy to szans na powąchanie parkietu w finałach konferencji raczej żadnych. Choćby dlatego warto jest rozejrzeć się na Wschód, gdzie Celtics nie tylko JUŻ są w finałach konferencji, ale też bardzo fajnie budują się na kolejne lata.

[Adrian] Nowe ploteczki mówią, że to Gordon Hayward będzie dla Bostonu celem numer 1 w lipcu. Zasadniczo to nic nowego, ale teraz te źródła są coraz bardziej wiarygodne, bo do tej pory to były tylko domysły. Teoretycznie bardziej pasuje nam Griffin, ale Danny chyba chce zadziałać racjonalnie i wykorzystać Stevensa do przyciągnięcia uznanego FA. Nie ma się co oszukiwać, że jeśli mamy na kogoś duże szanse, to właśnie na Haywarda dzięki Stevensowi. Gdy zacznie się szaleństwo na FA będziemy mieli tylko jeden strzał, bo przecież inni wolni agenci nie będą czekać, aż ktoś rozważy propozycje Bostonu i wtedy zwróci się do nich. Jeden strzał i on musi być celny – zminimalizować ryzyko zostania z 30 milionami na drugi sort i dlatego Gordon jest celem nr 1.

[Timi] Jak dodamy latem do składu Fultza, Haywarda oraz Zizica to będę bardzo zadowolony i poproszę jeszcze tylko o uzupełnienie składu jednym czy dwoma solidnymi weteranami. Hayward właśnie ominął piątki All-NBA, więc nie będzie mógł podpisać w Salt Lake City tego super kontraktu maksymalnego, a co za tym idzie ma jeszcze jeden powód, aby zmienić otoczenie. Co więcej, to już nawet Wojnarowski otwarcie mówi, że Ainge i spółka będą od 1 lipca aktywnie działać w kierunku sprowadzenia skrzydłowego Jazz i tak jakbym miał dziś obstawiać, czy to się uda to mimo wszystko jestem bardziej na tak niż na nie.

[Adrian] Jeśli się uda podpisać Haywarda, to jednak naturalnym ruchem będzie poszukiwanie podkoszowego w zamian za Crowdera i całą górę picków jakie jeszcze mamy – poza pickiem Nets’18. A może wtedy wróci temat Butlera? Bradley/Crowder + Nets’18 za Jimmiego i RoLo? Thomas/Butler/Hayward/Horford/RoLo – jest tyle możliwych scenariuszy, że będziemy mieli o czym rozmawiać gdy zakończymy występy w PO. Choć ja bardzo chce wybrać w przyszłym roku Bambe lub Aytona – wtedy nie tylko dogonimy w młodym talencie Sote czy Phile – będziemy przewodzić stawce w ilości talentu poniżej 23 roku życia. David „Dubi” ostatnio napisał, że trzeba pamiętać, że nie tylko do Bostonu dołączy Fultz czyli największy talent amerykańskich parkietów, ale też Zizic czyli drugi największy talent europejskich parkietów. Tylko wciąż bedzie brakować drugiego wysokiego zawodnika gotowego walczyć o najwyższe cele tu i teraz.

[Timi] Wszystko super, wyciągnięcie Butlera do spółki z Lopezem to rzeczywiście jest ciekawa opcja, chociaż jak tak się słyszy o Bambie czy Aytonie to wizja dwóch wież z Zizicem też jest super. Pytanie tylko, czy Nets rzeczywiście będą drugi rok z rzędu tak słabi, żebyśmy znów mieli tak wysoki pick w drafcie. Konkurencji dużej nie widać, bo na przykład Sixers powinni być dużo lepsi, Lakers z Ballem pewnie też i tylko Suns pewnie znów będą sobie calutki sezon tankować. Może pojawi się ktoś jeszcze? Tak czy siak, Nets jednak powinni być trochę lepsi niż w ubiegłym sezonie, tym bardziej, że mieliśmy sporo szczęścia w związku z urazem Lina, który opuścił sporą część sezonu, a z nim to jednak zupełnie inna drużyna. No ale tak jak w tym sezonie wszystko szło nawet lepiej niż tego sobie życzyliśmy to nie widzę powodów, by w kolejnym nie było podobnie :)

[Adrian] No za rok najgorszy bilans chyba nie dostanie 1 wyboru – trzy lata z rzędu to i tak niespotykana passa. Co za tym idzie nawet jeśli Brooklyn się wzmocni – no ale obiektywnie to kogo mogą namówić na kontrakt, no będzie podobna łapanka jak w tym roku i nic więcej – to Top3/4 wciąż jest bardzo realne. Przyszłoroczny Draft to 3 zawodników, którzy będą pasować nam do układanki: Bamba, Ayton i Porter oraz Doncić. Zresztą zobaczymy gdy wystartuje NCAA pod koniec roku, bo tych wysokich zawodników z 5 gwiazdkami talentu jest sporo i możliwe, że jeszcze ktoś dojdzie do naszej wyliczanki.

[Timi] No właśnie Nets znów będą rzucać maksami dla graczy, którzy niekoniecznie na te maksy zasługują, z jednej strony robiąc wszystkim przysługę, bo wiele zespołów zawala się wtedy słabymi umowami, ale z drugiej strony w końcu może im się udać i nawet jeśli nie sprowadzą gwiazdy to solidnego gracza, który będzie niewątpliwie wzmocnieniem. Ciekawe jednak, czy wrócą do transferowania Lopezem, choć ten jakoś zaskakująco długo pozostaje zdrowy. Przy czym rzeczywiście to wciąż będzie dolna połówka NBA ze wskazaniem na jeden z najgorszych bilansów w lidze.

[Adrian] Kevin O’Connor powiedział ostatnio w CSNNE, że aktualna sytuacja przypomina Boston z roku 1980. Trochę racji ma – bo warto przypomnieć, że w 1979 roku dołączył Larry Bird, a w 1980 Kevin McHale i Robert Parish – co skończyło się zdobycie pierwszego Mistrzostwa w erze Birda. Tylko wybrani z Draftu Bird i McHale mieli po 23-24 lata, teraz Brown i Fultz, czy Zizic to jednak 19-20 letnie dzieciaki bo zmieniły się realia w NBA. Trzeba będzie trochę poczekać, aż staną się gotowymi do zabijania maszynami. Jednak to piękna analogia – historia zatoczyła koło i to na naszych oczach.

[Timi] No, do tego zatoczenia to jednak jeszcze trochę brakuje, bo wtedy w 1980 roku się stworzyły podwaliny do jednej z najlepszych drużyn w całej historii ligi – mowa oczywiście o Celtics 1986. Byłoby fajnie, gdyby to rzeczywiście się powtórzyło, natomiast na ten moment trudno jest mieć jakiekolwiek wygórowane oczekiwania do tych dzieciaków. Cierpliwości, rozwoju i oni się tymi maszynami staną. Swoją drogą, analogia do tamtej sytuacji jest trafna, natomiast nie przypominam sobie, aby jakakolwiek inna drużyna przechodziła taką ścieżkę jak teraz Boston i to jest fajne, ekscytujące móc to wszystko obserwować.

[Adrian] No rzeczywiście trochę na wyrost z tym zataczaniem koła, ale… jak nie to młode pokolenie które pozyskujemy z Draftów z najwyższymi numerami, jak nie Stevens i nie Ainge to kto? Wierzę w to co robimy, bo robimy to z głową. Danny kilka lat temu nakreślił plan, którego konsekwentnie się trzyma. Filadelfia wykonuje małpie ruchy, w dodatku ma pecha z kontuzjami, a duet Colangelo zniweczył już część tego co chciał zrobić Heniek. Sota wybrała najgorszego możliwego trenera dla swoich dzieciaków i nie chodzi mi tu o warsztat, co wszyscy chyba wiedzą. Jedynie można obawiać się Lakers i ich planu, jeśli takowy posiadają. Walton i talent który zgromadzili robi na mnie wrażenie, jeśli Magic niczego nie spierdoli – mają przed sobą piękną przyszłość – tu naszą przewagą bedzie doświadczenie jakie Brown i Fultz (tak, ja już go wybrałem) zdobędą w PO przy boku Thomasa i Horforda.

[Timi] A niech Lakers wracają do walki w playoffs, w końcu Fultz-Ball czy Brown-Ingram to byłyby kolejne bardzo fajne rozdziały w tej niesamowitej rywalizacji. Byleby tylko zawsze mieć o ten jeden tytuł więcej, a jak dobrze wiemy, wszystko co w Bostonie robią jest właśnie z myślą o tych tytułach i tak jak mówisz, nie sposób się nie zgodzić z tym, że nasze ruchy są po prostu rozsądne, bo mamy bardzo rozsądnych ludzi na ważnych stanowiskach i powiem szczerze, że ten plan Ainge’a zaskakująco szybko przyniósł tak fajne efekty.

[Adrian] Gerald Green zatrudnił agenta, co oznacza, że jego czas w Bostonie znowu dobiegł końca. W lipcu tłok na obwodzie będzie jeszcze większy, więc ten ruch już w maju nie dziwi. Za serię z Chicago zawsze będzie tu mile widzianym gościem. No i warto zapamiętać, że w Bostonie dostał jedyną owację na stojąco w swojej karierze od kibiców po meczu z Memphis.

[Timi] Oj, nie byłbym tego taki pewien – fakt faktem, że maleją szanse na kolejny sezon Greena w Bostonie, ale jako uzupełnienie składu i ten weteran na ławce wciąż może tutaj wrócić na przyszłe rozgrywki. Jak się okazało przeciwko Bulls, to wciąż może być przydatny zawodnik, a sam Green lubi zmieniać zdanie, bo przecież przed rokiem był już jedną nogą w Clippers, zanim nie przekonali go do powrotu do Bostonu.

[Adrian] Tak, tylko sam Green w tym sezonie był kilka razy wyraźnie zirytowany sytuacja z jego minutami. Przyjście Fultza nie polepszy jego sytuacji, a on jeszcze nie jest tak stary, żeby być po drugiej stronie rzeki. Właśnie seria z Chicago może otworzyć mu drogę do lepszego kontraktu i większych minut w innej drużynie.